Faithless, tom 3 – koniec koszmaru? [recenzja]

Trzeci tom “Faithless”, jednej z najciekawszych serii w dorobku Briana Azzarello, miksującej wątki satanistycznego horroru z erotyką, jest ostatnim i domyka całą fabułę. Choć w finale nie było wielkich fanfar, opowieść pozostawia po sobie niesamowicie dobre wrażenie.

Po dziewięciu miesiącach od zaginięcia we Włoszech Faith niespodziewanie odnajduje się w nowojorskim Muzeum Sztuki Współczesnej. Gdzie przebywała w tym czasie, możemy się domyśleć z licznych makabrycznych przebitek, sugerujących senne koszmary. Dziewczyna praktycznie od razu wpada w kolejny twórczy ciąg. Tworzy, romansuje i oddaje się innym przyjemnościom. Otrzeźwienie przychodzi wraz ze wspomnieniami i bliższym kontaktem z rzeczywistością. Wtedy też podejmuje decyzję, że musi wyrwać się z piekielnego kręgu, nie tylko dla swojego dobra, ale też własnej córki. Tym sposobem groza, seks i sztuka eskalują i buzują w fabularnym kotle.

Scenarzysta dziarsko podąża wytyczoną ścieżką, którą obrał w pierwszym tomie i serwuje opowieść na bardzo równym poziomie. W trzecim dzieje się dużo, wątki zaczynają się domykać i zaskakująco zazębiać (postać bezdomnej “wieszczki”), niedopowiedzenia zostają ostatecznie potwierdzone, a maski opadają. Nie ma tutaj miejsca na przypadki i dziwne zbiegi okoliczności, fabuła naturalnie zmierza do wyznaczonego celu. Louis Thorne podejmuje wielkie ryzyko, by zatrzymać przy sobie Faith, a ta zrobi wszystko by tylko wyrwać się z diabelskich szponów. Opowieść nadal jest cudowną mieszanką zmysłowości i horroru, jednak w tym tomie z większym niż dotychczas naciskiem na ten drugi czynnik. Azzarello do samego końca skupia się na emocjach i uczuciach, cienkiej granicy między rzeczywistością a magią oraz na sztuce i jej oddziaływaniu na masy.

“Faithless” to kapitalna seria, zwarta, oczarowująca niezwykłą aurą, tematyką i fantastycznymi ilustracjami Marii Llovet. Artystka w kapitalny, naturalny sposób łączy erotykę z grozą reprezentowaną przez body horror, tworząc unikalny, rzadko spotykany miks. Jedna z najodważniejszych serii Azzarello i warto ją postawić na półce.