Tag Archives: Wydawnictwo Lost in Time

„Izuna” to kolejna po „Legendzie o Szkarłatnych Obłokach” i „Masce Fudo” przygoda w fantastycznym świecie stworzonym przez Saverio Tenutę i wzorowanym na feudalnej Japonii. I po raz kolejny to tytuł dedykowany tym, którzy szukają orientalnych, mocno klasycznych w fabularnej koncepcji opowieści fantasy. „Izuna” nie próbuje rewolucjonizować fantasy jako takiego, podążając utartymi już ścieżkami linii fabularnych, gdzie dobro i szlachetność jest …

„Poszukiwacze z Drzewoświata” to fantastyczny powrót do „starej” fantastyki, którą zaczytywałem się (nie ja jeden), mając lat -naście. Dawno temu, gdzieś w latach 90. I dużo z ducha tamtych utworów znalazło się również w tym komiksie od Wydawnictwa Lost In Time. A to nie jedyna jego zaleta. Przyznaję, wiele dzieł popkultury oceniam przez pryzmat sentymentu do literacko – emocjonalnych doświadczeń …

„T’zee. Tragedia afrykańska” to komiks niezwykły, pozwalający spojrzeć w epicentrum afrykańskiej mentalności. I spróbować – choć odrobinę – zrozumieć tragizm tego kontynentu, wciąż wstrząsanego domowymi wojnami i bezustannym „wyzwalaniem” poszczególnych krajów spod jarzm dyktatury po to tylko, by wpadły w szpony kolejnej, dotychczas wyzwalającej. Ważne w tym komiksie jest to, że autor scenariusza wiele lat mieszkał w Afryce Centralnej, więc …

W zbiorczym wydaniu komiksu Jeana Dufaux i Martina Jamara, to co paranormalne ściera się z kipiącą pod pozornie spokojną powierzchnią, lawiną społecznych emocji. Rezultatem jest niekoniecznie idealna pod każdym względem, ale z pewnością epicka w swych rozmiarach, historyczna przygoda. Fabuła „Łupieżców Imperiów” zabiera nas do Francji 1870 roku, która krok za krokiem zmierza ku druzgocącej klęsce w wojnie z Prusami. …

Zapewne nigdy nie dowiemy się z całą pewnością, z czyjej ręki zginęła Elizabeth Short. Na zawsze będzie to niewyjaśnioną zagadką, a ona sama pozostanie Czarną Dalią – niezwykłą ikoną, która swe marzenia o sławie ziściła dopiero pośmiertnie, na zawsze stając się swoistym popkulturowym symbolem. Gatunek true crime święci coraz większe triumfy w ostatnich latach, także na polskim rynku. Coraz liczniejsze …

„Arka” to komiks ciekawy, chociaż – na etapie pierwszego tomu – nie jest to koncept fabularny jakoś przesadnie oryginalny. A o jakości historii świadczyć będzie to, jak twórca ją skończy. Bo zaczął całkiem nieźle. „Arka” to komiks oparty na powieści scenarzysty, Romaina Benassayi, pod tytułem „Pyramides”, oryginalnie wydanej przez francuskie wydawnictwo Critic. I choć zarys fabuły zdaje się naprawdę kuszący, …

„Hoka Hey!” mnie zaskoczył. Spodziewałem się klasycznego, westernowego ujęcia, przesyconego utartymi (i krzywdzącymi stereotypowo) kliszami. Dostałem o wiele więcej (i inaczej) w warstwie opowieści. A graficznie? To doprawdy istne cudo! Sam tytuł odwołuje się do bojowego zawołania Dakotów i ma wzbudzać zarówno strach wśród przeciwników, jaki i rozpalać odwagę w sercu wojownika, który go artykułuje. Ale – sam w sobie …

Bohaterką komiksu „Ta, która mówi” jest postać tyleż historyczna, co na swój sposób również legendarna. I bardzo trudna w ostatecznej ocenie, zwłaszcza, że próbujemy formułować oceniające wnioski z bezpiecznej pozycji współczesności, kiedy o wiele prościej jest artykułować potrzebę bohaterstwa, niż w ówczesnej pozycji realnego zagrożenia. Malintzin, Malinali (Malinalli), La Malinche lub Doña Marina – ta niezwykła dziewczyna ma wiele imion, …

„Colorado train” to komiks autorstwa Alexa W. Inkera, na podstawie powieści Thibaulta Vermota. Utrzymany w czarno białej szacie graficznej zaskakuje dynamizmem i dosadną surowością kreski. Ale nie tylko rysunki, bo i sama historia zasługuje na pochwałę. To komiks o trudnym i bolesnym wkraczaniu w dorosłość. O utracie niewinności, ale i o radzeniu sobie z przeciwnościami, dzięki przyjaźni. Niby było już …

Uwielbiam takie opowieści. Niespieszne, stonowane, w których znaczenie ma nie samo tempo akcji, ale podbudowa fabularna samej opowieści, brzemienna w konteksty i odniesienia do popkulturowego dorobku w danej konwencji. I taki właśnie jest album „Wąż i kojot”. Poza tym, to graficznie frankofon pełną gębą. Joe wygląda niepozornie. Podstarzały facet, przemierzający swoim wozem kempingowym pustynne bezdroża Ameryki. Są lata 70-te, świat …