Julia. Z archiwum spraw kryminalnych, tomy 1-2 – komiksowy „Mindhunter” [recenzja]

Na polskim rynku robi się coraz gęściej od nieamerykańskich komiksów gatunkowych. “Julia. Z archiwum spraw kryminalnych” to nowa kapitalna seria noir prosto z Włoch.

Jak na włoskie standardy “Julia” jest względnie nową serią. Zadebiutowała pod koniec lat 90. i z powodzeniem wydawana jest po dziś dzień, mając na liczniku już blisko trzysta albumów. Szybko zyskała sobie sympatię odbiorców, a jej popularność urosła do takiej rangi, że główna bohaterka stała się twarzą wielu kampanii społecznych, m.in. na rzecz Lekarzy bez granic czy przeciwko łamaniu praw człowieka i przemocy wobec kobiet.

Postać filigranowej kryminolog Julii Kendall o aparycji Audrey Hepburn stworzył Giancarlo Berardi, który zanim zabrał się do pisania scenariuszy, przez lata zgłębiał wiedzę z zakresu balistyki, kryminologii, socjologii, psychologii i psychopatologii. Dzięki temu seria to kawał solidnej i fachowej roboty, a najważniejsi są w niej bohaterowie, misternie skonstruowana sieć zagadek oraz świetna narracja nie pozwalająca na nudę. Bez wstydu można ją porównać do innego, równie solidnego dzieła jakim jest młodszy, ale z pewnością popularniejszy “Mindhunter”, serial współreżyserowany m.in. przez Davida Finchera.

Na łamach dwóch wydanych do tej pory w Polsce albumów, tytułowa kryminolog z pokaźnym dorobkiem zawodowym, uzbrojona w błyskotliwy intelekt, intuicję i holistyczną wiedzę, podejmuje sprawę seryjnego mordercy młodych kobiet. Zawiłe śledztwo często prowadzi w ślepe zaułki, a nawet poza granice miasta, a gdy tożsamość zabójcy zostaje w końcu ujawniona, sprawa jeszcze bardziej się komplikuje i rozpoczyna się wyścig z czasem. Berardi doskonale prowadzi główny wątek, od czasu do czasu baczniej przyglądając się poszczególnym postaciom i pogłębiając relacje między nimi, a także kładąc duży nacisk na tło społeczno-kulturowe, zadając sporo trudnych i niewygodnych pytań. Wszystkie wątki łączy delikatnymi nićmi i nic nie zostawia przypadkowi, dzięki czemu “Julia” to jedna z ciekawszych gatunkowych propozycji dostępnych na rynku.

Solidnej fabule towarzyszą świetne rysunki. W pierwszym tomie odpowiada za nie Luca Vannini mający lekką, wprawną kreskę, którą kreśli prawdziwie zmysłowe sceny. W drugim tomie stery przejmuje Corrado Roi, a ilustracje stają się bardziej surowe, ale obaj artyści doskonale oddają estetykę gatunku noir. Warto czekać na kolejne tomy.