Stumptown, tom 3 – romans, kanciarstwo i piłka nożna [recenzja]

W trzecim tomie “Stumptown” zaszła poważna zmiana, polegająca na wymianie rysownika. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że to zwrot w złym kierunku, ale już w trakcie lektury, wszelkie obawy wyparowują.

Fenomenalnego, w moim odczuciu, Matthew Southsworta zastąpił Justin Greenwood, artysta o znacznie prostszej kresce i bardziej umownym stylu ocierającym się o karykaturę. Po pierwszym kartkowaniu ta wyraźnie odczuwalna zmiana nieco mnie odrzuciła, ale finalnie okazało się, że nie ma ona aż tak dużego znaczenia. Greenwood, mimo zauważalnych różnic, to wprawny rysownik, który równie dobrze czuje opowieść Rucki i jest w stanie w pełni oddać jej niuanse.

Fabuła trzeciej części ponownie skręca na dość nieoczekiwane tory. Tym razem scenarzysta serwuje sportowy dramat z wątkiem kryminalnym i śledztwem prowadzonym z powodów osobistych. Okazuje się, że Dex Parios, czyli nasza główna bohaterka, to nie tylko fanka piłki nożnej, ale i aktywna graczka. Gdy w mieście odbywa się mecz pucharowy, dochodzi do brutalnego pobicia jej przyjaciela. Detektywka, z pomocą znajomej po fachu z innego miasta, podejmuje śledztwo, które wymaga dużej subtelności. Na włosku wiszą bowiem uliczne zamieszki z udziałem kibiców.

Greg Rucka po raz kolejny serwuje doskonałą i nieoczywistą fabułę kryminalną. Śledztwo niby nie jest trudne, a poszczególne tropy da się szybko odnaleźć, ale napięcie i gęsta atmosfera towarzyszą nam do samego końca. Wciąż zadziwia mnie z jaką lekkością autor potrafi przeplatać życie zawodowe bohaterki z tym prywatnym. Istnieje między nimi idealna symbioza, a jeden aspekt zawsze wpływa na drugi. Na przestrzeni wszystkich tomów zbudował świetne relacje między postaciami i często są one równie emocjonujące co kryminalna zagadka. W końcu ujawnia też przeszłość bohaterki i również robi to mistrzowsku, kapitalnie igrając z oczekiwaniami czytelnika. Trzeci tom wciąż trzyma poziom i dokłada kolejną interesującą cegiełkę do tego fikcyjnego świata. A zmiana rysownika, choć trochę boli, zupełnie nie przeszkadza w odbiorze całości.