Gorący temat

Ballada o Sophie – żyjcie tak, jak byście mieli raka [recenzja]

0 0
Read Time:3 Minute, 20 Second

„Ballada dla Sophie” to trzeci komiks duetu Filipe Melo, Juan Cavia, jakie pojawił się na naszym rynku. Po przejmujących „Wampirach” i dosadnie puentowanych nowelkach z albumu „Jedzenie / picie” autorzy wracają z najobszerniejszym materiałem, eksplorując niepodejmowaną wcześniej gatunkową konwencję. I robią to – jak mają w zwyczaju – znakomicie.

To fikcyjna biografia wybitnego pianisty, który jednak sławę zrobił jako wykonawca kiczowatej, skierowanej do mas muzyki popularnej. W dodatku całe życie egzystującego w cieniu innego muzyka, którego uważa za niedościgniony dla siebie wirtuozerski wzór, jakiemu nigdy nie zdołał dorównać.
To jednocześnie opowieść o dekadach historii Europy, które – choć zwyczajowo nie wybijają się na plan pierwszy, to stanowią na tyle rozbudowane tło dla głównej, obyczajowej opowieści o fascynacji muzyką, że nie sposób ich zlekceważyć. Zresztą, komiks ten ma podobną konstrukcję, jak nowela „Jedzenie”, która również osadzona jest w historycznym sztafażu, mającym niebagatelny wpływ na losy bohaterów i całość opowieści jako takiej.
W „Balladzie dla Sophie” nawet jeśli to muzyka zdaje się grać pierwsze skrzypce, to towarzysząca jej historia determinuje losy bohaterów, kolejne zwroty w ich powikłanych życiorysach i umiejscawia ich samych niezbywalnie na mapie dziejów.
To opowieść mimo wszystko pulsująca podskórnie optymizmem – mimo nagromadzenia smutku i melancholii. Wiodąca zresztą do równie wzruszającego, co wręcz ckliwego w swoim pozytywnych sztychu finału. Ale mam wrażenie, że to jest niejako największa wartość tej opowieści – ten promień słońca, który pojawia się u kresu życia głównego bohatera. Zwiastujący prostą prawdę, że nigdy nie należy tracić nadziei, bowiem zawsze, nawet w ostatnich dniach, u schyłku życia może się nam przytrafić coś dobrego. Coś, co pokaże, iż nasze dni nie były zmarnowane, choć długie lata mogliśmy tak myśleć.
Znamiennym jest cytat z samego głównego bohatera: żyjcie tak, jak byście mieli raka. To afirmacja optymizmu (by nie rzec, że wręcz hedonizmu, od jakiego nasz pianista wszak nie stronił u szczytu swojej kariery), który nakazuje nam cieszyć się i czerpać z każdej chwili, każdego dnia. To przypomnienie, byśmy nie tracili czasu, byśmy nie zapominali, że mamy go ograniczoną ilość i jeśli będziemy odkładać wszystko na później, możemy zwyczajnie nie zdążyć przeżyć wszystkiego, co byśmy przeżyć pragnęli. Pamięć o nieuchronności kresu pomaga czerpać z życia więcej, pełniej.

To jednakże też komiks o postawach moralnych, serwujący nam nienachalnie obrazy i tych moralnie słusznych i tych niegodnych zachowań, jakie prezentują kolejni bohaterowie na przestrzeni własnych losów. Osnuta na bazie ważkich wydarzeń historycznych w dziejach XX – wiecznej Europy ukazuje nam, co oznacza pozostanie człowiekiem, w czasach, kiedy najtrudniej jest wykazać się człowieczeństwem. Ale też o tym, jak zaburzać może właściwy ogląd spraw (i wartości) zachłyśnięcie się sławą, pieniędzmi i otaczającym nas blichtrem.
To opowieść, którą w wielu aspektach – zwłaszcza tych gorzkich – przełożyć moglibyśmy na życiorysy wielu prawdziwych muzyków. Ale też stanowi wyraz głębokiej miłości do muzyki samego scenarzysty, który wszak ma w swoim życiorysie epizod nauki gry na fortepianie oraz wciąż obecną fascynację tym instrumentem.

Graficznie to znów swego rodzaju majstersztyk, oparty na realistycznej kresce, ostrym konturowaniu i palecie pastelowych, ciepłych barw. W dodatku znajdziemy tu chyba najdoskonalej ujętą w artystyczne okowy scenę erotyczną, jaką można znaleźć w komiksie. Juan Cavia do rysunkowy geniusz, doskonale wyrażający emocje za pomocą kreski i barwy, ale tez znakomicie potrafiący zniekształcać klasyczne kadrowanie, dla pełniejszego, głębszego wyrażenia niuansów scenariusza. Takie talenty nie zdarzają się często, ale jeszcze rzadziej trafia się tak doskonałe zgranie pomiędzy autorem słowa i twórcą obrazu, jak w przypadku tego duetu.

„Ballada o Sophie” to przejmująca, wzruszająca opowieść o przemijaniu w cieniu własnych trosk, pragnień i nieumiejętności wyrwania się z okowów odczuwanego żalu. Zakończona niewątpliwym, wręcz hollywoodzko przesłodzonym happy-endem, okazuje się wartościową i piękną w swojej konstrukcji, jak i wymowie historią przypominającą o wartości życia i emocjach, towarzyszącym jednostkom szczególnie wrażliwym. Nigdy, w żadnych czasach nie jest łatwo być artystą niepodążającym utartymi ścieżkami, niełaknącym taniego poklasku tłumów. „Ballada o Sophie” jest właśnie o tym, ale też przypomina, że niezmiennie, ma to – pomimo trudów i żalu, jaki przynosi walka z całym światem i z samym sobą – swoją niezaprzeczalną wartość.

About Post Author

Mariusz Wojteczek

Rrocznik '82. Kiedyś Krakus z przypadku, teraz Białostoczanin, z wyboru. Redaktor portali o popkulturze, recenzent, publicysta. Współtwórca i redaktor portalu BadLoopus – W pętli popkultury. Pisze opowiadania, które dotychczas publikował m.in. w Grabarzu Polskim, Okolicy Strachu, Bramie, Histerii oraz w antologiach, jak „Słowiańskie koszmary”, „Licho nie śpi”, „City 4”, „Sny Umarłych. Polski rocznik weird fiction 2019”, „Żertwa”, „The best of Histeria”, „Zwierzozwierz” i „Wszystkie kręgi piekła”. Laureat czwartego miejsca w konkursie „X” na dziesięciolecie magazynu Creatio Fantastica. Wydał autorskie zbiory opowiadań: „Ballady morderców” (Phantom Books 2018) oraz „Dreszcze” (Wydawnictwo IX 2021) oraz powieść „Ćmy i ludzie” (Wydawnictwo IX 2022). Pracuje nad kilkoma innymi projektami (które być może nigdy nie doczekają się ukończenia). Miłośnik popkultury i dobrej muzyki, nałogowy zbieracz książek, komiksów i płyt. Zakochany bez pamięci w swojej żonie Martynie oraz popkulturze – w takiej właśnie kolejności.
Happy
Happy
0 %
Sad
Sad
0 %
Excited
Excited
0 %
Sleepy
Sleepy
0 %
Angry
Angry
0 %
Surprise
Surprise
0 %

Ballada dla Sophie

Nasza ocena: - 90%

90%

Scenariusz: Filipe Melo. Rysunki: Juan Cavia. Tłumaczenie: Jakub Jankowski. Wydawnictwo Mucha Comics 2023

User Rating: Be the first one !

Mariusz Wojteczek

Rrocznik '82. Kiedyś Krakus z przypadku, teraz Białostoczanin, z wyboru. Redaktor portali o popkulturze, recenzent, publicysta. Współtwórca i redaktor portalu BadLoopus – W pętli popkultury. Pisze opowiadania, które dotychczas publikował m.in. w Grabarzu Polskim, Okolicy Strachu, Bramie, Histerii oraz w antologiach, jak „Słowiańskie koszmary”, „Licho nie śpi”, „City 4”, „Sny Umarłych. Polski rocznik weird fiction 2019”, „Żertwa”, „The best of Histeria”, „Zwierzozwierz” i „Wszystkie kręgi piekła”. Laureat czwartego miejsca w konkursie „X” na dziesięciolecie magazynu Creatio Fantastica. Wydał autorskie zbiory opowiadań: „Ballady morderców” (Phantom Books 2018) oraz „Dreszcze” (Wydawnictwo IX 2021) oraz powieść „Ćmy i ludzie” (Wydawnictwo IX 2022). Pracuje nad kilkoma innymi projektami (które być może nigdy nie doczekają się ukończenia). Miłośnik popkultury i dobrej muzyki, nałogowy zbieracz książek, komiksów i płyt. Zakochany bez pamięci w swojej żonie Martynie oraz popkulturze – w takiej właśnie kolejności.

Zobacz także

Ostatni dzień Howarda Phillipsa Lovecrafta – hołd złożony tragizmowi [recenzja]

„Ostatni dzień Howarda Philipsa Lovecrafta” to przede wszystkim popis graficznego talentu Jakuba Rebelki. Od lat …

Average Rating

5 Star
0%
4 Star
0%
3 Star
0%
2 Star
0%
1 Star
0%

Leave a Reply