Badloopus W pętli popkultury
0
0
Jayne Mansfield, a właściwie Vera Jayne Palmer (19.04.1933 – 29.06.1967), to amerykańska modelka, piosenkarka, aktorka teatralna i filmowa. Kobieta o wielu twarzach, umiejętnościach i życiu równie krótkim co obfitym w przygody.
W wieku szesnastu lat po raz pierwszy wyszła za mąż. Łącznie miała trzech mężów, pięcioro dzieci i dziesiątki mniej lub bardziej spektakularnych romansów (m.in. z Robertem i Johnem F. Kenedy, Clintem Eastwoodem, Antonem LaVey). Zanim zaczęła karierę w showbiznesie, była wzorem kobiety pracującej, imała się wielu zajęć: recepcjonistki, nauczycielki tańca, domokrążnego sprzedawcy książek, modelki-amatorki, fotografa czy sprzedawczyni popcornu i cukierków w teatrze i kinie. W międzyczasie pobierała nauki dramaturgii i sztuki teatralnej, nieźle radziła sobie jako matematyczka (miała IQ o dwa punkty wyższe niż Albert Einstein), grała na skrzypcach, fortepianie i altówce, znała hiszpański i niemiecki. Wygrała też wiele lokalnych i studenckich konkursów piękności.
Aktorsko zaczęła udzielać się w w 1951 na deskach teatru, a od 1954 r., przewijała się na drugim i trzecim planie zarówno w telewizji jak i kinie. Przełom nastąpił dość szybko, bo już rok później, gdy olbrzymi sukces odniosła broadwayowska sztuka „Will Success Spoil Rock Hunter?”, w której zagrała główną żeńską rolę. Otrzymała za nią Theatre World Award w kategorii obiecująca osobowość. Po odegraniu 444 występów, sztukę przeniesiono na wielki ekran, a Mansfield ponownie wcieliła się w postać Rity Marlowe, przerysowanej wersji Marilyn Monroe. Kilka miesięcy wcześniej, bo w lutowym numerze, pojawiła się w rozbieranej sesji do Playboya.
Jej ważniejsze filmy to komediowy musical „Blondynka i ja” (1956), dramat „The Wayward Bus” (1957), za który otrzymała Złoty Glob i gangsterski kryminał neo-noir, „Too Hot to Handle” (1960). W 1963 r. zagrała w komedii z gatunku sexploitation, „Obietnice! Obietnice!”, zakazany w kilku miastach w USA. Tym samym aktorka była pierwszą gwiazdą Hollywood, która wystąpiła w filmie zupełnie nago.
Przez studio 20th Century Fox, z którym podpisała sześcioletni kontrakt, kreowana była na następczynię Marylin Monroe i w pewnym sensie udało jej się to osiągnąć, bowiem przez prawie dwie dekady uznawana była za symbol seksu. Media próbowały tworzyć sztuczny konflikt między aktorkami, zwłaszcza gdy Monroe zgarnęła jej sprzed nosa rolę w „Słomianym wdowcu” Billy’ego Wildera, ale tak naprawdę podchodził on pod strefę miejskiej legendy. Mansfield, Monroe i aktorka Mamie Van Doren, nazywane były The Three M’s.
Łącznie wystąpiła w 26 filmach kinowych, 27 produkcjach telewizyjnych, 9 teatralnych, wydała dwie płyty i 11 singli, przez dwa miesiące występowała w autorskim rozbieranym show w Las Vegas i ozdobiła dziesiątki okładek magazynów. Na rok przed śmiercią, w 1966 r., za namową Antona Szandora LaVeya, przystąpiła do formującego się Kościoła Szatana, otrzymując tytuł Wysokiej Kapłanki. Zginęła w wypadku samochodowym w wieku 34 lat.
© Getty Images / Bettmann / Corbis
