Badloopus W pętli popkultury
Tove Jansson, fińska pisarka, ilustratorka, redaktorka i twórczyni komiksów szwedzkiego pochodzenia, znana jest przede wszystkim jako autorka „Muminków”. Jednak w swojej karierze zajmowała się również ilustrowaniem książek innych uznanych twórców.
W 1960 r. Astrid Lindgren (autorka „Pippi Pończoszanki”), pracująca wówczas jako redaktorka i wydawczyni w wydawnictwie Rabén & Sjögren, zaproponowała Jansson wykonanie ilustracji do nowego szwedzkiego tłumaczenia „Hobbita” Tolkiena. Jansson zgodziła się od razu, był to bowiem dla niej doskonały pretekst aby popracować nad nowym stylem, który pozwoliłby jej uwolnić się od „muminkowej” kreski. Efekt jej starań można było podziwiać już w 1962 r., po opublikowaniu „Bilbo – en hobbits äventyr”. W 1973 r. również fińską edycję („Lohikäärmevuori”) przyozdobiono jej rysunkami, która dodatkowo została opatrzona nową okładką.
Oprócz „Hobbita” Tove Jansson zilustrowała powieść „Alicja w krainie czarów” i poemat „Polowanie na Snarka. Męczarnia w ośmiu konwulsjach” Lewisa Carrolla. A poniżej kilka ilustracji ze skandynawskiej wersji „Hobbita”.
Ten wielkolud z głową jak jakiś odrzucony prototyp Buki (co już powinno zdradzić nam autorstwo ilustracji, nawet nie znając kontekstu) to miał być Gollum?
No to TJ trochę pojechała po bandzie: Gollum został w książce opisany jako „mały”, no i przecież był pierwotnie hobbitem. Więc uczynienie go tak wielkim w stosunku do Bilba wydaje się co najmniej dziwne, jak się porówna obrazki z materiałem źródłowym…
Jeśli już jakakolwiek postać z uniwersum Śródziemia miałaby być choć trochę podobna do Buki, to chyba tylko Nazgûle.