Gorący temat

Tag Archives: Wydawnictwo IX

Wszystkie drogi prowadzą – umarł król, niech żyje król? [recenzja patronacka]

Umarł król, niech żyje król! Chciałoby się powiedzieć po lekturze drugiej książki Łukasza Kucharczyka. Bo chociaż świat humorystycznej fantasy bezpowrotnie stracił swojego mistrza, jakim niewątpliwie był sir Terry Pratchett, tak zapełnia nieco tę bolesną lukę właśnie proza naszego rodaka. Bardzo pratchettowska w tonacji, nie tyle kalkująca styl wielkiego Brytyjczyka, ile bardziej podążająca podobnymi, jak on ścieżkami. Humor staje się tu …

Czytaj dalej

Subiektywne podsumowanie roku 2023 – Literatura

Choć z pewnością nie przeczytaliśmy w minionym roku tylu książek, ile byśmy chcieli, a nasze stosiki wstydu niebezpiecznie wzrastają, to jednak wybraliśmy sposród zeszłorocznych lektur te najlepsze naszym zdaniem, na które koniecznie powinniście zwrócic uwagę.  SCIENCE FICTION / FANTASY Switłana Taratorina – Lazarus – Stalker Books Pierwsza myśl, jaka przychodzi mi w zakresie charakterystyki „Lazarusa” to przyrównanie do jednego z …

Czytaj dalej

Niejasne spektakle – groteskowy portret naszego życia w czterech odsłonach [recenzja]

„Niejasne spektakle” to swoista kwintesencja prozy Dawida Kaina, kumulująca w sobie odrealnienie, mieszane z realizmem opartym na wnikliwej obserwacji naszej rzeczywistości, doprawionej solidną dozą groteski i miksowanej z makabrą. Kain to nie najłatwiejszy autor, bo wymagający od czytelnika skupienia i zaangażowana w zrozumienie jego pokracznych, ale niesamowicie magnetycznych wizji. I tego, skądinąd, należy zwyczajowo wymagać zarówno od autora, jak i …

Czytaj dalej

Zejście49 – wspaniały hołd dla klasycznego cyberpunka [recenzja]

Niby powinienem wiedzieć, czego się spodziewać. W końcu po lekturze wcześniejszych literackich dokonań Matuszka, z akcentem na (rozpisaną pod audio – superprodukcję Storytel Original) „Parabellę”, oczywistym było, jakie zabawy z popkulturą autor lubi najbardziej. I – co ważniejsze – jakie mu wychodzą. Ale przyznam, że aż takiego hołdu dla klasycznej, cyberpunkowej SF to się nie spodziewałem. Ale nieważne oczekiwania, ważny …

Czytaj dalej

Marta Sobiecka – samotność potrafi doprowadzić do tego, że człowiek zaprzyjaźni się nawet z maszyną [wywiad]

Z Martą Sobiecką, autorką zbioru opowiadań „Algorytm życia” oraz powieści „Chindogu”, redaktorką, publicystką, laureatką nagrody im. Macieja Parowskiego rozmawiamy m.in. o pisaniu, cyberpunku, Sztucznej Inteligencji, fascynacji azjatyckością czy modą na Japonię we współczesnej popkulturze.  Czy powinniśmy bać się SI? Warto pamiętać, że SI to przede wszystkim narzędzie. Weźmy ChatGPT, niektórzy twierdzą, że narzędzie im pomaga, bo usprawnia prace, pisał o …

Czytaj dalej

Chindogu – taka SI straszna, jak ją malują? [recenzja]

„Chindogu” Marty Sobieckiej to nie tylko powrót do cyberpunkowego świata futurystycznej Japonii, znanego z debiutanckiego zbioru „Algorytm życia”, ale też potwierdzenie oczywistego, zdawać by się mogło, faktu, że Nagrody im. Macieja Parowskiego bynajmniej nie otrzymuje się przypadkiem. Już pierwszy tom historii o oficer policji Kaori Nakamurze serwował znakomitej klasy cyberpunk i umiejętną implementację bardzo trafnych rozważań nt. zagrożeń i wątpliwości …

Czytaj dalej

Epifanie – mistrzowska proza spoza gatunkowej kwalifikacji [recenzja]

Colin Insole to autor w pewien sposób pechowy. Bo tworzący prozę na tyle nieoczywistą, że wyklucza go to poza ramy literatury gatunkowej – jednoznacznie kwalifikowanej – a zarazem w nazbyt oczywisty sposób sięgający po klasyczne, gatunkowe wzorce, by całkowicie się od owej gatunkowości móc odseparować i zaskarbić sobie tym samym łaskawą przychylność mainstreamu, która mogłaby jego pisanie wynieść na szersze …

Czytaj dalej

Ćmy i ludzie – przepoczwarzenie [recenzja]

To, że jeden z najbardziej zasłużonych dla polskiego weirdu i grozy twórców talent przelewania myśli na papier niewątpliwie posiada, udowodniły już znakomite antologie „Ballady morderców” i „Dreszcze”. Debiut w powieściowej formie, to jednak zawsze prawdziwy egzamin pisarskiej dojrzałości – miło więc, że Mariusz Wojteczek zdaje go na piątkę z plusem. „Ćmy i ludzie” w centralnym punkcie fabuły stawiają Marię Lenart, …

Czytaj dalej

Plama światła – wszystkie dzieci Antrovisu [recenzja]

Sięgając po „Plamę światła” nie bardzo wiedziałem, czego się spodziewać. Owszem, znam twórczość Pawła Matei choćby ze zbioru „Nocne” (jest w nim jedno z lepszych opowiadań polskiej nowelistyki grozy współczesnej „Ktoś powinien coś z tym zrobić”), co sugerowałoby po próbie powieściowej prozę bardzo dzieżką, duszną, wzbudzająca mocno egzystencjalne, choć nieoczywiste lęki. Jednak z drugiej strony sam autor, zapowiadając publikację książkową …

Czytaj dalej

Ametyst. Książęca krew – czasem nie trzeba rewolucjonizować gatunku [recenzja]

Po fantasy sięgam w ostatnich czasach dość rzadko – choć literatury tego gatunku sporo się w Polsce ukazuje – bo i rzadko (coraz rzadziej) potrafi mnie fabularnie fantasy jako takie zaciekawić. Czym innym jest odświeżanie / uzupełnianie klasyki, jak wznowiony cykl o Szerni nieodżałowanego Feliksa W. Kresa, a co innego zagłębianie się po raz kolejny w n-ty świat oparty na …

Czytaj dalej