Przy okazji ostatniej powieści Roberta Ziębińskiego – „Metro” – pisałem (trochę przewrotnie) jak to dobrze, że film na jej podstawie jednak nie powstał. Podtrzymuję to zdanie względem wspomnianej książki. Historia w niej pokazana jest nakreślona z nadmiernym wręcz rozmachem, zbyt blockusterowym, hollywoodzkim sznytem, by zdołała ją udźwignąć nasza polska kinematografia. Kinematografia, która od czasów Pasikowskiego nadal cierpi na znaczący niedobór …

Seria „Jurrasic Park” to swoisty kulturowy fenomen, od którego Hollywood obecnie w sposób jawnie nieprzyzwoity (spojrzawszy na ostatnie odsłony filmowej sagi) stara się odcinać kupony. I choć blask jego gwiazdy nieco już w ostatnim czasie przygasł, to jednak należy pamiętać, że w latach 90. „Park Jurajski” wywołał ogólnoświatową dinomanię, czyniąc przy okazji Michaela Crichtona jednym z najpoczytniejszych pisarzy. Michael Crichton …

Popkultura lubi historie alternatywne. I nic dziwnego, skoro dają one tak szerokie pole do popisu dla wprawnego twórcy. Można w historii namieszać swobodnie, można zmienić jej bieg w wybranym, kluczowym momencie dziejów i spróbować przewidzieć, co by z tego wyszło, jak potoczyłyby się losy świata. Próbowali tego, z powodzeniem, choćby tacy twórcy jak Philip K. Dick w „Człowieku z Wysokiego …

„Cyberpunk2077. Bez wyjścia” to najnowsza powieść Rafała Kosika, do tego osadzona w uniwersum gry Cyberpunk 2077. Jej premiera posłużyła nam jako punkt wyjścia do rozważań na temat polskiego cyberpunka. Co jeszcze ciekawego wymyślili polscy autorzy? Rafał Kosik – Mars – Powergraph Nieklasyczne ujęcie cyberpunka, bo to raczej typowa science fiction o koncepcji terraformingu tytułowej planety, ale zawiera wiele elementów kwalifikujących …

Niepokój. To słowo najlepiej odzwierciedla ogólne odczucia, jakie towarzyszyły mi w trakcie lektury powieści Łukasza Krukowskiego „Mam przeczucie”. Co ważniejsze, to podskórne poczucie niepokoju, które towarzyszyło mi w trakcie czytania, nie minęło po jego zakończeniu. Trwało o wiele dłużej, w jakiś sposób zaszczepione przez autora w jego – pozornie tylko skromnej – opowieści. „Mam przeczucie” jest w pewien sposób powieścią …

Klasyczna formuła westernu (na jakiej i ja, i wielu młodych z moich oraz wcześniejszych pokoleń miała okazję wyrastać) wyczerpała się. Głównie przez historyczny rewizjonizm i obnażenie rabunkowej polityki podboju amerykańskiej ziemi, wydzieranej prawowitym właścicielom bez pardonu i elementarnej uczciwości. Skończył się czas szlachetnych rewolwerowców i krwiożerczych czerwonoskórych, którzy czyhali na skalpy białych mężczyzn i cnotę białych kobiet. Ich czas przeminął, …

Z twórczością Grzegorza Chudego trochę się mijaliśmy. Mignęły mi od czasu do czasu, sporadycznie jego prace w mediach społecznościowych, wzbudziły zainteresowanie, owszem, ale jakoś nigdy nie trafiła się okazja, by się im przyjrzeć bliżej, by głębiej wejść w kreowane przez niego światy. Aż do teraz. Kiedy Sekcja Literacka Śląskiego Klubu Fantastyki – „Logrus” – ogłosiła, że zamierza opublikować antologię opowiadań …

W „Dwie i pół duszy” – drugiej (po „Grisaille o zwykłym osiedlu”) powieści Justyny Hankus, kamuflującej się nieco pod przydomkiem Folk noir, znajdziemy ujmującą, znakomicie napisaną grozę, z mocno zaimplementowanym słowiańskim sznytem. Ale w której to wcale nie – obecne przecież w ilościach pokaźnych – wodniki, strzygi, wąpierze i diabły – okażą się tymi najgorszymi, których bać się należy najbardziej. …

Blog Mistycyzm popkulturowy śledzę nie od wczoraj i uważam go za medium o tyleż ciekawe, że będące kopalnią okołopopkulturowych ciekawostek. Oczywiście nie w rodzaju portalu Plotek (czyli kto? z kim? gdzie? kiedy? w świecie popkultury), ale bardziej w zakresie merytorycznej analizy zjawisk w zakresie szeroko rozumianej kultury popularnej oraz mechanizmów, jakie owymi zjawiskami rządzą. Nie powinno więc dziwić, że z …

Trzytomowa seria „Spaghetti Bros” wydana u nas przez Wydawnictwo Elemental sugeruje okładkową grafiką komiks mocno ironiczny i prześmiewczy. I w pewnym stopniu taki jest. Ale to czarny humor i ponura groteska, bo żaden z bohaterów bynajmniej nie jest bez skazy. A pełny ich obraz jest portretem – przy całej powierzchownej ironii – bardzo gorzkim. Za cykl odpowiada w scenariuszu nikt …