„Sztandar czarnej gwiazdy” Wydawnictwo Mandioca zapowiada, jako najlepszy komiks wojenny tego roku. I coś w tym jest. Choć z portfolio wydawcy w zakresie wojennych opowieści osobiście najbardziej cenię „Ziemia, niebo, kruki” duetu Radice & Turcioni, to jednak nie sposób odmówić „Sztandarowi czarnej gwiazdy” swoistej epickości. A co za tym idzie – jakości. Jeśli bierze się za coś nie kto inny, …
Czytaj dalejGood Asian. Dobry Azjata – kryminał noir ma skośne oczy [recenzja]
„The Good Asian. Dobry Azjata” wpisuje się świetnie w przyjętą konwencję kryminału noir z wszystkimi jego przyległościami. Ale oferuje też solidny, sprawnie skreślony komentarz do sytuacji imigrantów w USA. Która – niezależnie od epoki – pozostaje z grubsza niezmienna. Co z kolei stanowi swoisty paradoks, ponieważ Stany Zjednoczone to kultura wyrosła właśnie na imigranckim zlepku kulturowym napływowej społeczności. Tym bardziej …
Czytaj dalejDystopia – ponura prawda o polskich służbach wywiadowczych w finale świetnej serii [recenzja]
Stara pisarska rada mówi, by pisać o tym, na czym człowiek zna się dobrze. Wziął sobie tę maksymę do serca Vincent V. Severski, niegdyś oficer wywiadu, a obecnie bestsellerowy pisarz, który uraczył swoich wiernych fanów kolejną częścią znakomitego cyklu „Sekcja” (czasem określanego jako „Zamęt”, do pierwszego tomu serii). I nie będzie zaskoczeniem, że Severski znów stanął na wysokości zadania, być …
Czytaj dalejNiejasne spektakle – groteskowy portret naszego życia w czterech odsłonach [recenzja]
„Niejasne spektakle” to swoista kwintesencja prozy Dawida Kaina, kumulująca w sobie odrealnienie, mieszane z realizmem opartym na wnikliwej obserwacji naszej rzeczywistości, doprawionej solidną dozą groteski i miksowanej z makabrą. Kain to nie najłatwiejszy autor, bo wymagający od czytelnika skupienia i zaangażowana w zrozumienie jego pokracznych, ale niesamowicie magnetycznych wizji. I tego, skądinąd, należy zwyczajowo wymagać zarówno od autora, jak i …
Czytaj dalejPokusa diabła – osobliwa guilty pleasure [recenzja]
Przyznaję, proza Adriana Bednarka, a w szczególności seria z Kuba Sobańskim, to moje osobiste guilty pleasure. Nie jest to bowiem literatura, jakiej zwyczajowo szukam, jaką – w trzonie fabularnym i konstrukcyjnym – byłbym skłonny ad hoc chwalić. A jednak jest w tych historiach coś, co magnetyzuje, co przyciąga i co sprawia, że kolejne tomy czytam z niesłabnącym zainteresowaniem. Mimo całej …
Czytaj dalejLazarus – kryminalne zagadki fantastycznego Kijowa [recenzja]
Pierwsze zetknięcie z prozą Switłany Taratoriny było nad wyraz udane za sprawą tytułowego opowiadania w antologii „Język Babilonu”, wydanej przez Stalker Books. Jednak to „Lazarus”, niniejsza powieść w gatunku urban fantasy pokazał pełnię możliwości i talentu ukraińskiej autorki. I nie dość, że pozycja ta od razu wskakuje do mojej tegorocznej topki książkowej, to w dodatku sama autorka okazuje się jednym …
Czytaj dalejLadies with guns, tom 1 – czy ktoś szuka najbardziej feministycznego westernu na rynku? [recenzja]
Westernowy „Ladies with guns” to najbardziej feministyczna odsłona konwencji Dzikiego Zachodu, jaką widziałem. Co z jednej strony całkowicie oddala ją od realizmu opowieści, ale jednocześnie nie neguje jakości serwowanej historii. Bowiem popkultura może i powinna bawić się konwencją i czasem otwarcie rezygnować z trzymania się surowo realistycznej, historycznej linii. A ten akurat flirt rozrywkowy z konwencją westernu wyszedł autorom komiksu …
Czytaj dalejInfamia – romska etiuda o dorastaniu na pograniczu dwóch kultur [recenzja]
Bardzo kusi, by określić Netflixową „Infamię” romską wersją Szekspirowskiego „Romea i Julii”. Kusi, ale chyba jednak nie jest to porównanie najlepsze. A zdecydowanie – niepełne. I jako takie byłoby krzywdzące. Bo choć główna oś fabuły opiera się na znanym z szekspirowskiego dramatu schemacie o tragicznej miłości, to jednak serialowa „Infamia” kryje w sobie o wiele więcej. Gita – siedemnastoletnia Romka …
Czytaj dalejMałomiasteczkowy – każda prawda kiedyś wyjdzie na jaw [recenzja]
„Małomiasteczkowy” Tomasza Duszyńskiego to jego (chwilowy) odwrót od kryminału retro w kierunku współczesności. I w swojej podgatunkowej kategorii prowincjonalnej historii kryminalnej wypada bardzo tendencyjnie. Co nie znaczy, że źle. Po prostu wpasowuje się w typowe dla schematu fabularnego założenia, opowiadając kolejną historię o odkrywaniu prawdy nt. zbrodni sprzed lat. We Wrocławiu znika młoda dziewczyna. A na Dolny Śląsk, po dwudziestu …
Czytaj dalejKról rozpustników – wspaniały przykład historical fiction [recenzja]
Polski rynek komiksowy ma ostatnio szczęście do komiksów z kategorii historical fiction. Począwszy od choćby intrygującej serii „Giacomo C” od duetu Dufaux / Girro, poprzez mrocznie fantastycznych „Łupieżców imperium” (znów Dufaux, tym razem w towarzyszeniu Martina Jamara), aż po niniejszą komiksową cegłę, udatnie podejmującą historyczny sztafaż i realne postacie epoki, dla nakreślenia zajmującej, łotrzykowskiej, napisanej z niemałym rozmachem opowieści, jaką …
Czytaj dalej