Tag Archives: komiks polski

„Postapo” jako przykład postapokalipsy w rodzimym wykonaniu cenię bardzo, uznając, że to fabuła najbardziej celująca w estetykę i wydźwięk „Drogi” McCarthy’ego. Nieprzerysowana, daleka od typowej, postapokaliptycznej pulpy rodem z „Mad Maxa i tworów pokrewnych. Skupiona na człowieku. Najnowsza odsłona serii – „Jacy jesteśmy?” – tylko potwierdza, że Gizicki mocno ciąży w scenariuszu ku wydźwiękowi wspomnianego klasyka nurtu, z jednoczesnym umiejętnym …

„Ćma” to polska seria komiksowa, która ukazuje, jak ciekawym zjawiskiem może być komiks niezależny. Szalone pomysły scenarzysty, wspieranego przez solidną rysowniczą reprezentację, z numeru na numer serwują jeszcze więcej zabawy szeroko rozumianą (pop)kulturą. Przyznaję, z wiekiem coraz mniej potrafię docenić amerykański komiks superbohaterski. Być może dlatego, że też jego twórcy coraz mocniej zaczynają zjadać własne ogony, w coraz to nowych, …

Albumowe wydanie pierwszego tomu serii „Cienie lasu”, zatytułowany „Blade widmo” to pierwsza moja styczność zarówno z tym komiksem, jak i z jej autorką, Agą „Tutu” Szymańską. A sam projekt nie jest przecież – jak się okazuje – nowy, bo paski komiksowe „Cieni lasu” krążą już od wielu lat po różnych zakątkach internetu… Przyznaję, jestem mało internetowym, nieco podstarzałym zgredem, który …

„Kajko i Kokosz” to niewątpliwie najważniejsze komiksy z okresu dzieciństwa, jakie znam. Owszem, niejedyne. Zaraz obok wymieniłbym choćby serię Chmielewskiego: „Tytus, Romek i A’Tomek”, czy później nieco zaczytywane „Thorgale” Grzegorza Rosińskiego, czy „Tajfun” Tadeusza Raczkiewicza. Jednak to chyba właśnie opowieści o dwóch dzielnych wojach z Mirmiłowa wymienię na pierwszym miejscy wśród publikacji, które nie tylko wykształciły u mnie miłość do …

„Ixbunieta” to dla mnie trochę zaskoczenie. Owszem, historia ukazywała się w odcinkach w magazynie Komiks i my”, ale przyznaję, że nie śledzę z aż tak wytężoną uwagą rodzimego rynku historii obrazkowych, by kojarzyć ją dokładniej. Ale tym przyjemniej było sięgnąć po elegancko wydany, twardo-okładkowy album, już na pierwszy rzut oka kuszący interesującą graficznie okładką. A w środku jest tylko lepiej. …

„Brom XXX” to fanfik. Jednak w formie nietypowy, bo pisany przez samą twórczynię serii – Unkę Odyę. Określanie fanfikiem jednak nie jest na wyrost, bowiem to zabawa z postaciami z uniwersum Broma w sposób zgoła odmienny od tego, co serwowane jest w głównym cyklu. I przede wszystkim – tu mamy niegrzeczna zabawę tylko dla dorosłych. Z wszystkimi jej zaletami. Zanim …

“Hotel na skraju lasu” z pewnością zaskoczy czytelników. Pierwszy kontakt z komiksem sugeruje, że będziemy mieli do czynienia z horrorem, w którym tytułowy budynek jest centralnym punktem fabuły, ale w miarę postępów lektury szybko zaczynamy rozumieć, że to jednak całkiem inna opowieść.  Debiutancki komiks i to pod szyldem Kultury Gniewu powinien zasługiwać na uwagę czytelników. Już sama okładka “Hotelu na …

„Szalona zagroda” Mateusza Wiśniewskiego i Michała Araszewicza, będąca pierwszą komiksową adaptacją prozy Stefana Grabińskiego staje w rozkroku pomiędzy przepięknie ujętą stroną graficzną i jednoczesną niedoskonałością scenariuszową, który opiera się ledwie na wyjęciu z kontekstu konkretnych cytatów z noweli i wklejenie ich w komiksowe kadry. To sprawia, że bez znajomości oryginalnego tekstu trudno jest komiksową historię właściwie przyswoić. Z jednej strony …

„Ekspedycja. Bogowie z kosmosu”, bądź też jak kto woli „Według Ericha von Dänikena”, to jedyny polski komiks, który osiągnął międzynarodowy sukces (wydany w dwunastu krajach) i przekroczył nakład pięciu milionów egzemplarzy. Od końca lat 60. aż po dziś dzień Däniken jest aktywnym badaczem i propagatorem teorii jakoby w zamierzchłych czasach Ziemia była odwiedzana przez kosmitów, którzy wywarli ogromny wpływ na …

W gatunku postapokalipsy doprawdy niewiele można wymyślić oryginalnego. Większość prób, mających na celu wyrwanie się ze schematu kończy się albo nadmiernym przerysowaniem, albo zbyt odległym odejściem od ram gatunkowych (kto pamięta powieściowe „Korzenie niebios” Tullio Avoledo z „UM2033”, ten zrozumie). Co nie znaczy jednocześnie, że nie da się napisać nic dobrego, opartego wciąż na wąskim – jak by nie patrzeć …