Tag Archives: Wydawnictwo Mandioca

Po lekturze pierwszego komiksu od Zerocalcare – „Przepowiednia pancernika” – byłem urzeczony, nie powiem. Ale dopiero po drugim – „Kobane calling” – zaczynam bardziej rozumieć status kultowości, jaki komiksiarz zyskał (i z powodzeniem utrzymuje) we Włoszech. Sekretem Zerocalcare jest jego… naturalność. Brzmi trywialnie, ale nie da się inaczej ująć tej specyficznej otwartości, tego luzu, czy wręcz czasami sardoniczności, którymi autor …

„Niebo w głowie” to komiks, który na starcie sponiewiera Was psychicznie i sprawi, że poczujecie się brudni. Ale taki wstrząs jest w kontekście opowiadanej historii niezbędny. Brutalny realizm opowieści, ukrywany za specyficznym, bardzo ciekawym stylistycznie rysunkiem okazuje się być i szokujący i pouczający. A z pewnością to bardzo ważny głos w kontekście dzisiejszych czasów, na co dobitnie wskazuje finał. Warto …

„Wilk morski” Reefa Reb’sa to swobodna adaptacja powieści Jacka Londona, łącząca wszystko, co charakterystyczne dla tego pisarza. W roli głównej samotna jednostka ludzka, konfrontowana nie tylko z ustalonym, despotycznie narzuconym porządkiem społecznym i dyktatorskim zwierzchnictwem opartym na sile i bezwzględności, ale też zmuszona stawić czoła potędze morskiego żywiołu. Młody literat, zarabiający na życie pracą umysłową, na skutek katastrofy promu trafia …

Nie ukrywam – przerażał mnie ten komiks. Fascynował, owszem, jako że piorunujące wrażenie wywarły na mnie wcześniej czytane komiksy Larceneta. Ale i przerażał – ze względu na znajomość literackiego pierwowzoru, który nadal pozostaje jedną z najbardziej wstrząsających powieści, jakie wydała z siebie współczesna literatura. Larcenet sięga po „Drogę” McCarthy’ego, mając pełną świadomość mierzenia się z dziełem wyjątkowym. To literacka kwintesencja …

„Alack Sinner” to arcydzieło. Z jednej strony materiał fabularnie mocno grający gatunkową kliszą noir, by jednocześnie co rusz poza nią wychodzić, poszerzać tekstową przestrzeń o dodatkową perspektywę. To z pewnością jedna z ważniejszych publikacji komiksowych roku. Okładka kusi, podsuwając oczywiste skojarzenia z Frankiem Millerem i jego kultowym „Sin City”. Ale Miasta Grzechu może w ogóle by nie było, gdyby nie …

Joan Boix – „Opowieści makabryczne” to uzupełnienie kolejnej z białych plam na mapie komiksowego horroru w Polsce. A zarazem wspaniały, adaptacyjny album przywołujący klasykę nowelistyki grozy. Wstyd nie znać! Miłośnicy rysunkowej grozy mają w Polsce coraz lepiej. Nie tylko za sprawą znacznej liczby tytułów współczesnego horroru, które pojawiają się na polskim rynku, ale też – a może przede wszystkim – …

„Terapia grupowa” mimo fasady autoironicznego żartu jest komiksem w znaczącym stopniu smutnym. Co plasuje go poniekąd na jednej płaszczyźnie ze znakomitymi, aczkolwiek mocno traumatycznymi dziełami Larceneta – „Raportem Brodecka” oraz (przede wszystkim) imponującym tak w formie, jak i treści, dwutomowym „Blastem”. Dużo w „Terapii grupowej” śmiechu, dużo żartów, gagów słownych i sytuacyjnych. Ogrom żartobliwych scenek, czasem skeczy zamkniętych w pojedynczym …

„Ogień” praktycznie nieznanego w Polsce artysty – Davida Rubina – to dzieło niemożliwe do jednoznacznej gatunkowej klasyfikacji. Bo choć wyczerpuje po części znamiona przynajmniej kilku z nich, to żadnemu nie można go w pełni przyporządkować. Co zdecydowanie nie jest jego wadą. A wręcz przeciwnie. Główną postacią jest sławny architekt, Aleksander Yorba, który w obliczu nadchodzącego, nieuchronnego kataklizmu – do ziemi …

Z pewnością fani komiksów nie mogli w minionym roku narzekać na nieurodzaj. Pojawiło się nowe wydawnictwo (które zaznaczyło juz swoją obecność w naszym zestawieniu), ale i doświadczeni gracze nie pozostawali w tyle. Z całego ogromu zeszłorocznych tytułów wybraliśmy dla Was te naszym zdaniem najlepsze, których absolutnie nie możecie przegapić! Darwyn Cooke, Ed Brubaker, Sean Phillips – Parker Edycja Martini Tom …

„Sztandar czarnej gwiazdy” Wydawnictwo Mandioca zapowiada, jako najlepszy komiks wojenny tego roku. I coś w tym jest. Choć z portfolio wydawcy w zakresie wojennych opowieści osobiście najbardziej cenię „Ziemia, niebo, kruki” duetu Radice & Turcioni, to jednak nie sposób odmówić „Sztandarowi czarnej gwiazdy” swoistej epickości. A co za tym idzie – jakości. Jeśli bierze się za coś nie kto inny, …